Nieuw Zeeland, de westkust

Maandag 13 november (Franz Josef)
Gisteravond nog naar het bos gelopen, waar je gloeiwormpjes zou kunnen zien. Het is er echt pikdonker. We hadden wel de zaklamp bij ons maar het was ons toch een beetje te creepy om het bospad in te gaan lopen. Toen we terugliepen kwam er echter een jong stel aan en zij gingen ook kijken. Dus wij toch weer terug en achter hen aan gelopen het bos in. Ja, als je heel goed kijkt en je zaklamp uit doet, zie je kleine blauwe lichtjes..... Dat waren dus de gloeiwormpjes. We kwamen trouwens toch nog wat meer mensen tegen op het pad maar na een paar minuten zijn we toch maar weer teruggegaan.

Vandaag is weer een reisdag, 219 km (ongeveer 3 uur) naar Punakaiki, waar we wederom maar 1 nacht blijven. Hier aan de westkust is enkel natuur, vaak kleine plaatsjes met motels / horeca. Meer is er niet. We wilden vanochtend nog een wandeling naar de gletsjer doen van ongeveer 1 uur, want we hebben toch de tijd vandaag. Maar het regende en was erg grijs / mistig. Dan zie je niet zoveel bij de gletsjer. Dus toch maar niet gedaan en gaan rijden naar het noorden. Het weer gaf 100% regen aan. En geloof me, dan is het ook echt 100%. Soms veel regen en soms nog veel meer regen !!! Vanuit de zee komen de wolken en kennelijk komen ze niet de bergen over. Maar het blijft hoe dan ook een prachtige natuur met vreemde, varenachtige bomen, veel weilanden met schapen en... we zagen onderweg veel kiwi's !! Gewoon in de grasvelden. Eentje liep zelfs vlak voor onze auto over (ze zijn vlgs mij ook n beetje dom, zoals kippen). 

Na zo'n 1,5 uur rijden kwamen we in het plaatsje Hokitika aan. Een stad waar veel jade (groensteen) werd gevonden en er zijn ook veel winkeltjes hier die er sieraden van verkopen. En het was zo waar even droog. Rondgelopen, langs het strand waar bijna alle schepen vastliepen (het is ook een zeer onstuimige branding hier) en leuke winkeltjes bekeken. Veel met wolproducten, van merinowol, alpaca of Possum. We hebben hier souvenirs kunnen kopen en een leuk gesprek met een zuid Afrikaan, die hier ook een winkeltje had. Hij sprak ook Afrikaans, dus wij konden een beetje Nederlands praten! Nog lekker koffie gedronken hier en toen weer verder op weg.
Maarten wilde nog naar Shantytown, een goudmijnstadje met wildwestachtige straten en winkels. Daar even gestopt, maar de entree van het stadje was erg prijzig. hm.. toch maar niet gedaan.
Doorgereden naar Greymouth, de grootste plaats hier aan de westkust, officieus de hoofdstad. Maar Greymouth is net Christchurch. Veel bedrijventerreinen, weinig authentiek. Ook dat hadden ze ons al vantevoren gezegd. Er loopt wel een treinverbinding van Christchurch naar Greymouth, de TranzAlpine, door de alpen over de Arthur's pass. Dat schijnt mooi te zijn. 
We wilden hier het museum bezoeken. Toen we daar aankwamen... bleek het museum zelf al een museum te zijn geworden. Dicht en vervallen (!). Dus toch maar weer doorgereden naar Punakaiki, onze overnachtingsplaats aan de kust. 
Via een (af en toe bergachtig en spectaculaire) kustweg kwamen we aan bij het Paparoa motel. Ook deze plek is weer bijzonder te noemen. Aan de ene kant kijken we uit op de zee en aan de achterkant is het regenwoud. 
Punakaiki is bekend om zijn rotsformaties die uit zee omhoog steken, the pancake rocks. We zullen zeker nog foto's hiervan sturen. 

De pancake rocks zijn echt spectaculair te noemen.Zo'n ruige kust heb je nog nooit gezien. De rotsen (pancakes) stijgen hoog vanuit de zee. Schitterend. Er broeden nu ook vogels, die we zagen. Maarten heeft hier mooi met de drone kunnen filmen! We wilden daarna pizza gaan eten in het Pancake rocks cafe, maar dat was helaas gesloten. Nog maar een stukje doorgereden naar het Punakaiki Rocks hotel & garden bar en daar wat gegeten met de locals, met op de achtergrond op de TV honkbal. Niks sjieks hoor, gewoon bestellen aan de bar, betalen, je eten wordt gebracht en je vertrekt weer. Maar zeer efficiënt zo! 
Heerlijk geslapen hier, met de zee op de achtergrond, de wind en af en toe de regen.

Dinsdag 14 november (Punakaiki)
Rustig ontbeten hier in het mooie Paparoa motel met uitzicht, maar het regende en was erg grijs. Dus helaas niet buiten kunnen eten. Wel nog een kiwi moeten wegjagen onder onze auto... voordat we vertrokken!
Vandaag weer een reisdag. Weg van de westkust, nu naar de noordkust van het Zuidereiland: het Abel Tasman National Park. We verblijven daar weer 3 nachten in een B&B, de Two Tuis. Maar wat is het een desolate, ruige kustweg hier aan de westkust! Wie wil hier nu wonen ???? Heel veel regen (altijd hier) heel veel bergen en weggetjes door de bergen (!) en bijna geen levende ziel te bekennen! Toch heeft het ook wat. We zijn uiteindelijk blij om straks weer in de bewoonde wereld te zijn, maar deze verlaten natuur, niets gecultiveerd, heeft uiteraard ook een bepaalde schoonheid! Het was vandaag een rit van zo'n 280 km (ongeveer 4 uur)  en het eerste gedeelte ging nog langs de ruige kust. Machtig! Daarna bogen we af en hebben we vrijwel de hele weg een rivier gevolgd, de Buller, door de Buller Gorges. Soms hoog langs de rivierkant, met watervallen vanaf de bergen omlaag, soms meer aan de waterkant. Machtig mooi! 
er zijn vrijel geen dropjes in de route naar Abel Pasman NP. Een dorpje was iets groter: Murchison (goudmijnstadje). 14 km voor Murchison zagen we al de aankondiging van de langste swingbridgde van NZ. Er was ook een zipline en je kon er raften op de rivier. Daar gestopt en Maarten wilde wel de swingbridgde over. Erg hoog en wiebelig. Ik bleef uiteraard aan de kant, pakte een koffie en kon foto's maken. Uiteindelijk vond Maarten het geswing... toch ook wel eng zo hoog boven de rivier en keerde halverwege terug. Het blijft wel een bijzonder mooi plek om te herinneren!!

Steeds verder naar het noorden, werd het weer wel wat beter. Het begon zelfs een beetje warm te worden! Dichterbij het Abel Tasman NP begon ook wat meer dorpjes te komen en vooral.. fruitteelt. Organic veggies, hop, fruit en aardappelen. Hadden we nog niet eerder gezien (alleen schapen en koeien). Rond half 3 kwamen we bij onze B&B aan in Kaiteretiri (Two Tuis), ontzettend mooi gelegen hoog met uitzicht op de Tasman zee. We hebben hier een heel appartement en Christine, de host had me al gemeld, dat de sleutel op de deur stak. Alles keurig netjes hier en al een ontbijt klaargezet in de ijskast en heel veel fruit! 
Nog even naar het strand geweest in Kaiteretiri (golden Bay) foto's gemaakt en daarna lekker in ons appartement eten gemaakt en buiten gegeten!!! Wat wil je nog meer.....